PlayStation VR
De PlayStation VR2 is een kritische en zeer toegankelijke headset. Aansluitingen en instellingen zijn een fluitje van een cent en de headset is uitstekend af te stellen. Dankzij de twee oledschermen, die een resolutie van 2000×2040 pixels per oog bieden, ziet alles er goed scherp uit, zelfs vier keer scherper dan in de originele PS VR. Met rumble in de headset, eyetracking en een gezichtsveld van 110 graden kent de bril Tussen enkele functies die niet zouden misstaan op een high-end VR-set voor pc’s. Sony heeft het afgerekend met het screendooreffect en de godrays, die voor de eerste versie nog wel een probleem waren. Wel komt daar het mura-effect voor terug, dat voor een deel van het plezier flink beperkt. Ook kan deze bril als vermoeiender worden ervaren dan andere vr-brillen, al is dat uiteindelijk persoonlijk. De nu beschikbare content is goed en heeft met Horizon: Call of the Mountain en Gran Turismo 7 twee heel gaf VR-ervaringen in huis. Wel zal het belangrijk worden hoeveel inhoud er de beginnende maanden en jaren nog bij komt, want daar ligt voor VR-gaming over het algemeen een grotere uitdaging dan in de beschikbaarheid van toffe hardware.
Ze is kleiner dan ik dacht. Van alle dingen die ik al wist van Aloy, alle dingen die ik de laatste jaren heb meegemaakt in de wondere wereld van Horizon, was dit er een die ik alleen in virtual reality kon meemaken: zelf rechtop staan, oog in oog komen met de heldin uit Horizon: Zero Dawn en Horizon: Forbidden West en concluderen dat deze vrouw van immense statuur eigenlijk best klein is. En nee, natuurlijk wordt mijn lengte niet per se correct weergegeven in het spel en is de relatieve lengte van Aloy veroorzaakt ook niet vast te stellen, maar het zegt alles over de ervaring. Met PlayStation VR2 zie je de wereld van Horizon letterlijk op een andere manier.
De PlayStation VR2 is ongetwijfeld de opvolger van de PlayStation VR, het virtualrealityapparaat dat eind 2016 verscheen voor de PlayStation 4. Hier is alvast een open deur: de nieuwe is beter. Logisch ook. Sony heeft ruim zes jaar de tijd gehad de eerste versie op verschillende manieren om te verbeteren en kan tegelijkertijd ook nog eens vertrouwen op de hardware van de PlayStation 5, die inderdaad superieur is aan zijn voorganger. We zullen tussen beide brillen vergelijken, maar het is eigenlijk interessanter om te kijken hoe de PS VR2 zich verhoudt ten opzichte van het huidige niveau in de volgende VR-markt. Natuurlijk kunnen we die vergelijking niet echt maken, al was het maar omdat we lang niet alle brillen hebben of kunnen proberen, maar we kunnen in elk geval een idee geven van hoe PS VR2 het er in algemene zin vanaf brengt.
De samenvatting van de PS VR2 tien samenvattingen van het origineel beginnen al wanneer je de doos opent. Deze blijkt namelijk niet de verpakking te verifiëren, maar ook een handige opbergdoos voor de headset en de controllers: ze terugplaatsen en meenemen is extreem eenvoudig. Misschien niet het belangrijkste, maar het is wel handig. Wat je uit de doos haalt, blijft beperkt tot de headset met een lange USB-C-kabel, de controllers en een USB-C-kabeltje om de controllers te koppelen. Er zijn geen gekke extra kabels van kasten die tussen de console en de headset geplaatst worden: een van de grootste zijde van de eerste PS VR. Deze nieuwe versie heeft maar een kabel nodig om verbonden te worden met de PlayStation 5. Een kabel is natuurlijk meer dan een onzichtbare kabel, maar tijdens het spelen zit de draad bijna onmogelijk in de weg. De lengte is voldoende om je vrij rond te bewegen, maar het is niet de vrijheid die je bijvoorbeeld bij de Meta Quest 2 wel hebt. Ik stoorde me zelden aan het draadje, maar Wout voelde zich er door beperkt en had het gevoel dat hij in Horizon minder snel zelf draaide en de thumbstick meer gebruikte, omdat hij kon voelen dat hij aan een kabel vast zat.
Goed om te stellen
De volgende PS VR2 is een fluitje van een cent. De gecontroleerde Sense-controllers koppelen je met de USB-C-kabel en de headset werkt zodra je hem open- en aanzet. Dat gaat heel simpel. De headset is voorzien van een band die je gemakkelijk los kunt halen en naar achteren kunt trekken om hem over je hoofd heen te doen. Daarna zet je de band vast met een draaiknop en kun je de positie van de bril veranderen door een knop in te drukken en de bril richting je ogen te drukken. Daarna kun je met een andere draaiknop de positie van de lenzen afstellen op de positie van je pupillen. Mede dankzij de wederzijdse rand om de bril heen is het goed mogelijk een comfortabele, goed werkende positie te vinden, waarbij er nauwelijks meer licht van buitenaf je ogen bereikt. Wat wel opvalt aan het PS VR2-systeem is dat de headset behoorlijk strak kan worden berekend. De beste beeldkwaliteit bereikten we door de band goed aan te draaien en dat zorgt voor een mooie druk op je hoofd en het laat een mooie afdruk achter op je voorhoofd.
De vervolgvraag op dit punt, die we trouwens ook veel in de commentaren onder de CES-preview zagen, is: hoe is dit dan voor brildragers? Als de beste beeldkwaliteit wordt bereikt door een strakke bevestiging, kun je dit dan wel doen met een bril? Het antwoord: dat kan zeker, maar je gaat inleveren op het gebied van lichtlekkage. De headset zal iets verder van je hoofd af gezet moeten worden. Het goede nieuws is dat dat voor brildragers een prima resultaat kan verklaren, maar het rubber zal iets minder netjes afsluiten dan wanneer je de PS VR2, zonder dat je zelf een bril draagt, strak tegen je hoofd aan kunt zetten.
credit :Source link
