Heldencompagnie 3
Na ongeveer twee weken spelen voor de release hebben we een goed beeld gekregen van Company of Heroes 3, al zijn er nog enkele vraagtekens. Over het algemeen zijn we te spreken over het spel. De scenariokeuze – Afrika en Italië – is goed, grafisch is het spel verbeterd en de facties en campagne bieden genoeg nieuwe uitdagingen. Over de tactische pauze hebben we echter wat twijfel, zeker in combinatie met de redelijk bevredigende resultaten AI die het spel voor nieuwe en niet al te ervaren spelers minder toegankelijk maakt. Zeker in dat kader is het een bijzondere keuze om de ‘gemakkelijke’ AI te schrappen. Het spel kan nog niet tippen aan de vorige delen, alleen vanwege het beperkte aantal kaarten. Het goede nieuws is wel dat er vanaf dag één van de release-ondersteuning is voor mods, zodat de community zijn werk kan doen. We hebben daarom goede hoop dat dit spel in de toekomst alleen maar leuker en veelzijdiger wordt.
Het zijn mooie tijden voor rts-liefhebbers. De afgelopen jaren hebben we een ware revival gezien, met zowel remasters van oude klassiekers – zoals Command & Conquer en de Definitive Editions van Age of Empires 1, 2 en 3 – als langverwachte opvolgers van oude strategiegames – zoals Age of Empires IV. Het heeft ook geleid tot spin-offs en nieuwe rts’en, zoals het op Company of Heroes-analyse van Iron Harvest, en Dune Spice Wars, dat links heeft met oer-rts Dune II.
Alleen een vervolg op rts-topper C&C Generals ontbreekt nog in dit rijtje. In 2013 strandde een project van EA om dit spel nieuw leven in te blazen, toen de ontwikkelstudio vastliep in een free-to-play-model en tijdens de bètatest bakken kritiek over zich heen kreeg van fans die zich beklaagden over de kwaliteit van het spel . Juist voor die fans was Company of Heroes een interessant alternatief, waarvan deel twee in datzelfde jaar uitkwam. Net als C&C speelt dit spel zich af in het tijdperk van tanks, mortiergranaten en vliegtuigen en draait alles om defensieve en offensieve strategie om de vijand te verwarren. De spelwereld van CoH 2 had realistische ogende landschappen met bekende plaatsen waar historische slagvelden hebben plaatsgevonden. Een groot deel van de spelomgevingen wordt nog tot op de dag van vandaag door een actieve community gelanceerd.
Typ spel
We gaan zelfs kort in op de basis, voor wie Company of Heroes nog niet kent. In de basis lijkt het op rts’ en als Command & Conquer en Age of Empires, maar dan niet volgens het klassieke hout-goud-voedsel-principe. Je bouwt geen uitgebreid dorp en verkrijgt ook geen grondstoffen rondom je basis. In plaats daarvan bouw je een basis van maximaal vier van vijf gebouwen waarin je units traint. Met deze eenheden verover je verschillende punten op de kaart. Door die te veroveren, bouw je niet alleen het door jou gecontroleerde territorium uit, maar krijg je ook grondstoffen zoals gemeenschap en brandstof, die op die punten worden gegenereerd. Met brandstof, gemeenschap en ‘mankracht’ kun je vervolgens units trainen of upgrades uitvoeren. Je vijand probeert de door jou volgende punten over te nemen en daarmee ook een deel van je toevoer van grondstoffen te dwarsbomen; je territorium moet namelijk aaneengesloten blijven om dat te voorkomen. Wie de meeste gebieden onder controle heeft, heeft de beste papieren om de strijd te winnen. Je zult dus over een breed front een goede verdediging moeten bouwen en tegelijkertijd voldoende grondstoffen moeten sparen en je basis moet doorontwikkelen, om later in de strijd tanks en artillerie te produceren en tot de aanval over te gaan.
Heldencompagnie 3
CoH 1 en 2
De vermoedelijke versie van CoH verscheen in 2006 en werd in de jaren daarna aangevuld met een aantal uitbreidingen. Deel twee verscheen in 2013 en kreeg het Rode leger erbij als factie, twee uitbreidingen, waaronder het Ardennen-offensief. De laatste uitbreiding dateert van 2015, maar de afgelopen jaren zijn er nog steeds kleine gebeurtenissen, zoals de komst van extra commandanten. Op versie twee kwam in eerste instantie veel kritiek vanwege verandering op het fundament van het spel, en met naam ook op de toevoeging van microtransacties. Beide CoH-delen zijn nog steeds populair, wat mede te danken is aan door gebruikers gegenereerde inhoud van de gemeenschap, met nieuwe eenheidssamenstellingen en honderden nieuwe kaarten en scenario’s. Ook CoH 3 begint vanaf het begin met ondersteuning voor mods en kaarten, al waren die tijdens de beoordelingsperiode nog niet beschikbaar.
Versie 3 borduurt voort op dit concept, maar dan met een modernere grafische vormgeving, een sterk verbeterde AI, een nieuw decor – de Afrikaanse Sahara en het mediterrane Italië – en wat nieuwe spelprincipes. Zo heeft de ‘tactische pauze’ zijn intrede gedaan. Ondersteunend kun je tijdens een gevecht met AI-tegenstanders alle actie pauzeren en vervolgens meerdere opdrachten achter elkaar geven aan je eenheden, om zo snel te reageren op de vijand. Dit principe werkt goed, maar het is de vraag of deze toevoeging het spel ten goede komt; het is onderdompelen realtime strategie. Ook bevat de campagne nu een nieuwe laag over de rts heen, met een dynamische kaart waarin jij en de vijand om de beurt – dus via een beurtelings-principe – strategisch zetten doen. Dit is origineel en doet gelijktijdig wat denken aan oer-rts Dune II, maar ook minimaal is de vraag hoe groot de meerwaarde is. Verder zijn de commandanten uit deel twee weer verdwenen en hebben de makers gekozen voor de Battlegroups uit deel een. Tijdens het spel heb je keuze uit drie Battlegroups met extra units, vaardigheden en externe hulp die bestaat uit een tweetal hoofdopties met vertakkingen. Een gemeente raad van fans heeft Relic en Sega bijgestaan bij de keuze voor deze vernieuwing, al heeft Relic natuurlijk ook eigen vervangingen gemaakt.
In deze recensie kijken we naar het spel een volwaardige opvolger is van zijn twee illustere voorgangers, wat ons wel en niet is bevallen, en hoe de nabije toekomst eruit zal zien, met mods en mogelijke extra uitbreidingen.
credit :Source link
