Diablo IV
Diablo is de koning van de dungeoncrawlers en Diablo IV is een waardig nieuw deel in de gelauwerde rpg-serie. De game kiest voor een stijl die meer doet denken aan de donkere stijl van Diablo II, maar dan met de noodzakelijke vernieuwingen en schetsen die een stuk meer diepgang beschreven dan in het derde deel zat. Dat zorgt ervoor dat spelers zelfs binnen een bepaalde klasse sterk kunnen variëren in hoe ze hun personage opbouwen en dat komt de herspeelwaarde tien goede. Die is hoe dan ook ijzersterk, want Diablo IV omvat over een volledige inhoud, waarvan een deel ook procedureel gegenereerd wordt, zodat er tot in lengte van dagen onontdekte inhoud overblijft. Op een paar kleine kritiekpunten hebben we weinig te merken op deze game. We kunnen dan ook niet wachten op de game de komende week en we kunnen opnieuw op avontuur in Sanctuary.
“Jeetje, wat een jaar hé? Kapitein, het is pas juni.” Als je net als ik soms nadenkt in memes, dan zie je zeker het plaatje van Kuifje en Kapitein Haddock voor je. De afgelopen weken moest ik meermaals aan dit fijne plaatje denken, terwijl ik me door de kerkers van Sanctuary heen beukte, genoten van al het mooist dat Diablo IV te bieden heeft. Toen de reviewperiode begon, was ik ondergedompeld in het net The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom afgerond en direct daarvoor zat al Star Wars: Jedi Survivor. Nog wat langer geleden stond ik te stoeien met de PSVR 2 en Horizon: Call of the Mountain en daar weer voor zat Hogwarts Legacy. Er zijn jaargangen geweest met minder topgames dan wat 2023 ons in de eerste zes maanden heeft opgenomen en als je dan toch juni erbij trekt, dan mag je Street Fighter 6 en Final Fantasy XVI ook niet meerekenen. Kon minder.
Diablo IV is voor veel gamers zonder onbekend terrein. Blizzard heeft de afgelopen maanden meerdere bètatests en serverstresstests om er voor te zorgen dat de game na de release op 6 juni vlekkeloos draait. Of dat lukt, valt nog af te wachten. Voor deze recensie hebben we de game pakweg tien dagen kunnen spelen, op servers die zo goed als uitgestorven waren. We zijn in de bepaalde uren die we in de game hebben gezeten, misschien twee of drie keer een andere speler tegengekomen. Desgevraagd leg Blizzard uit dat dat ook niet per se de bedoeling is. “Diablo IV is niet ontworpen als mmo”, legt associate gamedirector Zaven Haroutunian ons uit. “Je ziet als de wedstrijd straks live is natuurlijk meer spelers, maar niet zo heel vaak; het is je eigen avontuur.”
Benchmarks volgen later
Oké, dat is prima, maar in de bèta zagen we zeker in de dropjes toch veel andere spelers lopen en dat was nu niet. Een lang verhaal kort: om te beoordelen of Blizzard is geslaagd in zijn opzet om de game betrouwbaar en stabiel te maken, moeten we nog wachten op de release. Na die tijd zullen we ook een extra artikel publiceren waarin we de prestaties nader bekijken, met vooral veel aandacht voor de pc-versie. Tijdens de review hebben we alleen de PlayStation 5-versie van de game getest. Die staat op dit moment technisch zijn personage: de game draait in 4k op 60 frames per seconde en dat loopt soepel, maar ook die versie bekijken we na de release nog even, om te zien of de druk op de servers nog invloed heeft op de prestatie. De eerste indruk was op dit vlak in elk geval goed, afgezien van enkele bugjes, zoals dat onze controller op een gegeven moment niet meer leek te werken, wat een herstart nodig maakte. Verder valt hier op dit moment weinig over te vertellen.
Waar kunnen we het nu dan wel over hebben? Nou, al het andere, te beginnen met de setting en het verhaal. Heb je meegedaan aan de tests, dan heb je de intro van het verhaal al gespeeld en weet je al dat Diablo IV draait om de komst van de boosaardige Lilith naar Sanctuary. De speler mag in opdracht van de kathedraal uitvogelen wat Lilith van plan is en hoe dat tegen te houden is. Klinkt op deze manier wat simpel, maar het verhaal heeft genoeg leuke wendingen en kleurrijke personages in petto om je van begin tot eind te houden. Meer dan dat we er eigenlijk niet over kwijt willen, want elke kleine spoiler is er een te veel.
Prachtige tussenfilmpjes
Het is grappig: toen we enkele ontwikkelaars ontmoetten, spraken zij dat mensen Diablo speelden voor het verhaal. Dat idee had ik totaal niet. Voor mij was Diablo III meer een spel waar ik vrienden meermaals door knalde ontmoette, gewoon omdat het leuk was om te doen. Het verhaal herinner ik me amper meer. Voor Diablo IV ligt dat anders. Dat komt in de eerste plaats omdat de game over ijzersterke tussenfilmpjes gaat, waarin prachtige beelden worden gecombineerd met prima acteerwerk van de stemacteurs. Het resultaat is dat de filmpjes je vastgrijpen en zorgen voor audiovisuele hoogtepunten. Een leuk detail Wanneer is dat je personage ook een rol speelt in het verhaal. Je bent erbij, je praat mee en bent dus niet zomaar een anonieme toeschouwer die toevallig aanwezig is. Toch geloof je het verhaal niet helemaal vanuit de eerste persoon. De verschillende handelingen worden ingeleid en afgesloten door de verteller, wat goed werkt.
De tussenfilmpjes zijn audiovisueel dus van een hoger niveau dan de rest van de game, maar dat betekent niet dat de rest van de game niet ook heel verzorgd is. Om te beginnen is elk gesprek in het spel volledig voorzien van geluid en ook daar zijn de prestaties van de stemacteurs goed. Dat maakt quests, samenvatting van ze nou bij de main hear of niet, stuk voor stuk interessant: het zijn korte verhalen waarin je meegezogen en die mede wordt dankzij de acteurs op sfeervolle wijze neergezet. Zo verlies je jezelf binnen de kortste keren in de overweldigende spelwereld die Sanctuary is. En dan moet het spel eigenlijk nog beginnen.
credit :Source link
