In Starfield zal het grotendeels net zo werken als in No Man’s Sky en Elite: het genereren van de planeten gebeurt door de ontwikkelaar, vooraf, en het resultaat wordt aangevuld met handgemaakte elementen en in de game verwerkt.
Per speler en per speelsessie zal het universum dus grofweg gelijk zijn. Het is een gereedschap om zo bizar veel planeten ingevuld te krijgen, wat met mensenhanden gekkenwerk zou zijn. Starfield krijgt echter per speler wel verschillende zoektochten, waar bijvoorbeeld vijandige bases voor geplaatst kunnen worden, dus er zullen verschillen zijn per speler.
Als er genoeg regels zijn aan dat waarschijnlijke proces, dan kan dit natuurlijke en echt samenvattende resultaten. Het grote risico is echter het te achtervolgen: werelden sterven ondanks de willekeur toch hetzelfde gebeurde, of leeg of natuurlijk. Persoonlijk heb ik liever vier handgemaakte planeten dan 1000 gegenereerde, maar misschien doet Bethesda dit heel goed en wordt het toch wat.
Andere games die per speelsessie anders zijn, zijn met name roguelikes / roguelites. Daar is de procedurele generatie bedoeld voor variatie zodat een beperkte set aan niveaus toch telkens weer iets anders is, zodat het minder snel saai en voorspelbaar wordt. Meest populair is hier dan de discussie over handgemaakte stukken die in elke andere configuraties kunnen worden geplaatst. Bijvoorbeeld Dead Cells, Noita of Hades.
[Reactie gewijzigd door geert1 op 24 juni 2023 14:38]
credit :Source link
